Polish to English Law/Patents Law (general)

This comes from a legal paper.

Na gruncie polskiego prawa cywilnego występują trzy zasadnicze sytuacje, kiedy treść zobowiązania może nawiązywać do waluty obcej. Pierwsza sytuacja ma miejsce wówczas, gdy zobowiązanie wyrażone jest wprawdzie w walucie krajowej, którą jest złoty , ale jego wysokość odnosi się w określony sposób do waluty obcej. Najczęściej chodzi o zastrzeżenie w umowie, że wysokość świadczenia wyrażonego początkowo w walucie polskiej zostanie ustalona później, to jest zwykle w chwili wykonywania zobowiązania, według innego niż pieniądz krajowy miernika wartości, na przykład wartość diamentów (klauzula waloryzacyjna). Tym miernikiem może być też wartość waluty obcej. Wówczas mowa jest o tak zwanej waloryzacyjnej klauzuli walutowej lub po prostu: klauzuli walutowej. Z kolei klauzula walutowa może odnosić się do całości lub części zobowiązania pieniężnego (ograniczona klauzula walutowa) .
Omawiana pierwsza sytuacja nie jest w ogóle związana z obowiązywaniem zasady swobody wyboru waluty przez strony stosunku obligacyjnego. Jest jednak generalnie dopuszczalna przez prawo polskie, co wynika wprost z treści art. 3581 § 2 k.c. Przepis ten pozwala bowiem na odejście od pieniądza, w tym pieniądza polskiego, jako jedynego miernika wartości świadczenia cywilnoprawnego.

Thanks for any suggestions.