Winning entries could not be determined in this language pair.There were 8 entries submitted in this pair during the submission phase. Not enough votes were submitted by peers for a winning entry to be determined.Competition in this pair is now closed. |
فرض کنید در حال صرف غذا در پایتخت یکی از کشورهای اروپایی هستید که زبان آن را نمیدانید. پیشخدمت اندکی انگلیسی میفهمد، اما با هر مشقتی موفق میشوید چیزی را که از منو که شناختید سفارش دهید، غذا را صرف کنید و هزینهاش را بپردازید. عوض آن اینگونه تصور کنید که پس از پیش آمدن مشکلی در هنگام دویدن، در حالی که بسیار گرسنه هستید سر از روستای آمازونی درمیآورید. افراد آنجا اصلاً نمیدانند که هستید. شما صدای جویدن درمیآورید که آنها این صدا را به اشتباه به عنوان زبان اصلی شما در نظر میگیرند. هنگامی که دستهای خود را به نشانۀ تسلیم بالا میبرید، آنها فکر میکنند قصد دارید حملهای را شروع کنید. برقراری ارتباط بدون بافت مشترک دشوار است. به عنوان مثال، سایتهای رادیواکتیو باید دهها هزار سال بدونسکنه باقی بمانند؛ اما با توجه به اینکه انگلیسی که همین 1000 سال قبل صحبت میشد حالا برای اکثر گویشوران مدرن آن نامفهوم است، سازمانها تلاش کردهاند هشدارهایی برای قرار دادن در کنار ضایعات اتمی ایجاد کنند. کمیسیونهای مسئول این کار به دستاوردهایی رسیدهاند، از جمله میخهای بتنی برجها، تابلوی «جیغ» ادوارد مونک، تا گیاهانی که اصلاح ژنتیک شدهاند تا به رنگ آبی هشداردهنده درآیند. تضمینی وجود ندارد که اینها در برابر آینده مقاوم باشند. بعضی از همان افرادی که روی این پیامهای محل دفع ضایعات کار کردهاند، در چالشی بسیار بزرگتر نیز شرکت داشتهاند: برقراری ارتباط با زندگی فرازمینی. این موضوع «زبانهای فرازمینی» است، کتابی جدید نوشتۀ دنیل اوبرهاوس، روزنامهنگار Wired. هیچچیز در مورد نحوۀ دریافت اطلاعات توسط فرازمینیها مشخص نیست. اوایل دهۀ 1970 یک جفت لوح همراه با فضاپیماهای پایونیر 10 و 11 به فضا فرستاده شد، در این لوحها دو سفینه فضایی همراه با پیکر برهنۀ انسان و نقشهای جهت پیدا کردن زمین طراحی شده بود، چیزهای ابتدایی، اما همین نیز فرض میکند بیگانگان میتوانند ببینند. از آنجا که احتمال مشاهده شدن این قطعه هنری بینهایت اندک است، احتمال برقراری ارتباط با فرازمینیها از طریق پخش امواج رادیویی از طرف زمین و سفر با سرعت نور بیشتر است. اما همانطور که باید فرکانس صحیح در رادیوی زمین تنظیم شود، لازم است فرکانس صحیح در رادیوی میانستارهای نیز تنظیم شود. موجودات فضایی چگونه با موارد صحیح روبرو میشوند؟ لوح پایونیر راهنمایی به شکل شکل ساده اتم هیدروژن نشان میدهد، قطبیت مغناطیسی که با فرکانس 1420 مگاهرتز در فواصل زمانی منظم از آن میچرخد. از آنجایی که هیدروژن فراوانترین عنصر در کیهان است، امید است این طرح بتواند بهعنوان شماره تلفن عمل کند. | Entry #31706 — Discuss 0 — Variant: Not specified
|
تصور کنید درحال غذا خوردن در پایتخت کشور اروپایی هستید که آشناییتی با زبان محلی آنجا ندارید. پیش خدمت رستوران تا حدودی مسلط به زبان انگلیسی هست و شما بالاخره هرجور شده سعی میکنید که چیزی که در منو رستوران آشنا به نظر می آید را سفارش داده، آن غذا را بخورید و هزینه را پرداخت کنید. حالا تصور کنید که در پیاده روی از مناطق جنگلی که از شدت گشنگی زیاد رمقی برای شما نمانده، اشتباهی سراز دهکده ای در اطراف جنگل های آمازون در می آورید و شما در اولین برخورد با بومیان آن منطقه، عجیب و غریب به نظر میاید. شما صدای جویدن را تقلید می کنید که باعث اشتباه گرفتن بومیان از زبان مادریتان میشود. تصور کنید بدتر از همه اینها وقتی دستانتان را بالا میاورید تا اعلام تسلیم بودن کنید، این بومیان با خود فکر می کنند که شما در حال اعلام آمادگی حمله به آنها هستید. برقراری ارتباط بدون زمینه مشترک سخت است. به عنوان مثال: سایت های رادیو اکتیوی برای ده ها هزار سال باید دست نخورده باقی بمانند ولی می دانیم که زبان انگلیسی هزارسال پیش هنوز برای اکثر گویندگان دنیای مدرن حاضرهم غیر قابل درک می باشد. دنیل ابرهوس، روزنامه نگار مجله وایرد، در بخشی از کتابش با عنوان زبان های فرازمینی اشاره دارد که بعضی از افرادی که در بخش هشدارهای ضایعات هسته ای کار می کنند درواقع با چالش های بزرگ تری دست و پنجه نرم می کنند که شامل ارتباط با زیست فرازمینی می باشد. درباره چگونگی دریافت اطلاعات فرازمینی اطلاعاتی در دست نیست. یک جفت لوح آلومینیومی متصل بر فضاپیماهای پایونیر 10 و11 قرار گرفت که در اوایل سال 1970 به فضا ارسال شد؛دو فضاپیما نشان بر تصویر برهنه زن و مردی به همراه نقشه درشتی از کره زمین بود تا با این فرض که موجودات با این ابزار ابتدایی، کره ی زمین را پیدا کنند. از آنجایی که احتمال کمی وجود دارد که این سفینه ها پیدا شوند، سفر کردن با سرعت نور احتمال بیشتری را دارد که بتوان با موجودات فضایی ارتباط برقرار کرد. اما همانطور که یک رادیو زمینی باید با فرکانس مناسب تنظیم شود، این تنظیم باید میان ستارگان صورت گیرد. سوالی که وجود دارد این است که چطور ممکن است موجودات فضایی بر روی مورد فرکانسی درست قرار بگیرند؟ لوح پایونیر اشاره ای در قالب یک نمودار اولیه از یک اتم هیدروژن می باشد که قطبیت مغناطیسی آن در فواصل منظم با فرکانس 1420 مگاهرتز لغزش دارد. از آنجایکه هیدروژن فراوان ترین عنصر در کیهان است؛ امید بر این است که این طرح به عنوان شماره تلفن عمل کند. | Entry #31456 — Discuss 0 — Variant: Iranian (standard)
|
تصور کنید در رستورانی در پایتخت یکی از کشورهای اروپایی که زبان محلی آن کشور را هم نمی دانید می خواهید غذا بخورید. پیش خدمت فقط کمی زبان انگلیسی می داند، اما شما موفق می شوید به هر روش ممکن،غذایی را از منو انتخاب کرده،آن را سفارش داده ، خورده و مبلغ آن را نیز پرداخت کنید. حالا این دفعه تصور کنید، که از یک حادثه کوهنوردی جان سالم به در می برید، و در حالی که به شدت احساس گرسنگی می کنید از یک روستایی در آمازون سر در میاورید. مردمی که در آنجا زندگی می کنند هیچ گونه شناخت و نظری درباره شما ندارند. شما ادای غدا خوردن و صدای جویدن را در می آورید، که ممکن است باعث شود آنها فکر کنند که شما به زبان مادری اتان صحبت می کنید. زمانی که دستانتان را بالا میاورید تا اطراف را نشان دهید، ممکن است فکر کنند که شما قصد حمله به آنها را دارید. برقراری ارتباط بدون داشتن هیچ گونه پیش زمینه ی مشترکی سخت است. برای مثال، مکان های آلوده به مواد رادیواکتیو باید برای ده ها هزارسال، خالی از سکنه باقی بمانند؛ اکنون، با اینکه می دانند زبان انگلیسی ای که هزارسال پیش صحبت می شده است و حالا برای سخنوران پیشرفته ی آن غیر قابل فهم است، باز هم بسیاری از آژانس ها، درگیرایجاد اخطاریه برای زباله های هسته ای هستند. کمیته هایی که مسئولیت اینکار را بر عهده دارند همه ی تلاش خود را در این زمینه کرده اند، ازسنبله های سربه فلک کشیده بتونی گرفته تا پرتره "فریاد" ادوارد مونک و گیاهانی که اصلاح نژاد شده اند و حتی استفاده از دشنام ها. اما هیچ گونه تضمینی برای قابل فهم بودن این موارد برای آیندگان وجود ندارد. حتی برخی از همین افرادی که بر روی ایجاد اخطاریه ها، برای مکان های آلوده به زباله های هسته ای کار می کنند، در مواجه با چالش های بزرگ تری قرار می گیرند؛ مثل برقراری ارتباط با فرازمینی ها. این مسئله موضوع کتاب " زبان فرازمینی ها" ، کتابی جدید به تحریر دانیال اوبرهاوس از روزنامه نگاران وایرد است. معلوم نیست، که فرازمینی ها این اطلاعات را چگونه درک کرده و متوجه اش خواهند شد. یک جفت پلاک در اوایل دهه 1970 توسط دو فضاپیمای پایونیر 10 و 11 به فضا فرستاده شد. این پلاک ها، انسان برهنه و نقشه ای دست ساز برای یافتن زمین را به نمایش می گذاشتند، اشکالی کاملا ابتدایی؛ اما همچنان این فرضیه را ایجاد می کرد که آیا فرازمینی ها آنها را خواهند دید یا نه. از آنجایی که چنین فضاپیماهایی شانس خیلی کمی برای پیدا شدن توسط فرازمینی ها را داشتند، انتشار فرکانس های رادیویی با سرعت نور، شانس بیشتری را در برقراری ارتباط می توانستند ایفا کنند. اما از آنجایی که امواج رادیوی زمینی باید روی فرکانس مناسب تنظیم می شد، لازم بود که امواج رادیوی بین ستاره ای هم روی همان فرکانس تنظیم شود.حال، چطور ممکن بود که فرازمینی ها فرکانس درست را انتخاب کنند؟ پلاک پایونییرسرنخی ابتدایی به شکل اتم هیدروژن را با خود به همراه داشت که قطب مغناطیسی آن در فواصل منظم و با فرکانس 1.420مگاهرتز در حال چرخش بود. از آنجایی که هیدروژن عنصربسیار فراوانی در عالم هستی است، امید بر این است که این طرح اولیه به عنوان نوعی شماره تلفن عمل کند. + | Entry #30715 — Discuss 0 — Variant: Not specified
|
تصور کنید که در پایتخت یک کشور اروپایی که زبان محلی آن را بلد نیستید، مشغول صرف غذا هستید. پیشخدمت، زبان انگلیسی را متوجه نمیشود اما بالاخره به هر سختی که باشد غذایی را که میشناسید از منو سفارش میدهید، میل کرده و پولش را میپردازید. حالا تصور کنید که در پیادهروی مسیر را اشتباه میروید و شما در حالی که به شدت گرسنه هستید سر از روستایی در آمازون در میآورید. اهالی آنجا هیچ درکی از شما ندارند. صدای جویدن در میآورید و آنها فکر میکنند که این زبان بدوی شما است. زمانی که دستهایتان را به نشانه تسلیم بالا میبرید، خیال میکنند که آماده حمله هستید. ارتباط برقرار کردن در نبود یک زمینه مشترک، امری دشوار است. برای مثال، سایتهای رادیواکتیو باید دهها هزار سال دستنخورده رها شوند. حال، با توجه به اینکه زبان انگلیسیِ حتی 1000 سال پیش هم برای اکثریت انگلیسیزبانان امروز غیر قابل فهم است، آژانسها تلاش کردهاند که هشدارهایی را برای زبالههای هستهای در نظر بگیرند. کمیته مسئول راههای مختلفی را امتحان کرده است؛ از روی هم سوار کردن تیرهای بتنی گرفته تا استفاده از «جیغ» اثر نقاشی ادوارد مونک و کاشت گیاههایی که دستکاری ژنتیکی شدهاند تا به رنگ آبی هشداردهندهای تغییر رنگ دهند. اما هیچ تضمینی نیست که این راهکارها در آینده هم موثر واقع شوند. برخی از افرادی که در زمینه پیامهای سایتهای زباله کار کردهاند، با چالش بزرگتری هم رو به رو بودهاند: ارتباط برقرار کردن با زندگی فرازمینی. این مساله، موضوع کتاب تازهای به نام «زبانهای فرازمینی» اثر دنیل اوبرهاوس، روزنامهنگار وایرد، است. راجع به اینکه چگونه فرازمینیها متوجه اطلاعات میشوند، چیزی نمیدانیم. در اوایل دهه 70، به همراه فضاپیماهای پایونیر 10 و 11، یک جفت پلاک هم فرستاده شد که پیکر برهنه دو انسان را به همراه یک نقشه کاملا ابتدایی برای رسیدن به زمین به تصویر کشیده بود. اما حتی چنین کاری بر پایه این پیشفرض است که آدمفضاییها قادر به دیدن هستند. از آنجایی که این لوحها شانس بینهایت کمی برای پیدا شدن دارند، پخش رادیویی از زمین و سفر به سرعت نور شانس بیشتری برای برقراری ارتباط دارند. اما همانطور که یک رادیوی زمینی باید با فرکانس مناسب تنظیم شود، نوع میانستارهای آن هم همین ویژگی را دارد. چگونه ممکن است آدمفضاییها فرکانس مناسب را بیابند؟ لوح پایونیر از طریق نموداری ابتدایی از یک انم هیدروژن که قطب مغناطیسی آن در فواصل منظم با فرکانس 1420 مگاهرتز میچرخد، سرنخی ارائه میکند. از آنجایی که هیدروژن فراوانترین عنصر در جهان هستی است، امید بر آن است که این طراحی بتواند به نوعی نقش یک شماره تلفن را ایفا کند. | Entry #30872 — Discuss 0 — Variant: Iranian (standard)
|
فرض کنید در پایتخت یک کشور اروپایی می خواهید غذایی صرف کنید و زبان محلی آنجا را هم بلد نیستید. پیشخدمت اندکی انگلیسی سرش می شود اما به هر طریق ممکن بر اوضاع مسلط شده و از منوی رستوران غذایی را سفارش می دهید که بنظرتان آشنا می آید، غذا را خورده و صورتحسابش را پرداخت می کنید. حال بجای آن تصور کنید بعد از اینکه مسیری را باشتباه طی کردید، ناگهان در روستایی در دل جنگل های آمازون ظاهر می شوید در حالی که بشدت گرسنه هستید. روستایی ها نمی دانند با شما چه برخوردی بکنند. شما ادای صدای جویدن را درمی آورید و آنها این صداها را با زبان بدویتان اشتباه می گیرند. زمانی که دست هایتان را به نشانه تسلیم بالا می آورید، آنها فکر می کنند قصد حمله دارید. برقراری ارتباط بدون زمینه ای مشترک دشوار است. بعنوان مثال، سایت های رادیواکتیو بایستی بمدت ده ها هزار سال دست نخورده رها شوند. با وجود این، با این فرض که زبان انگلیسی رایج در 10 هزار سال پیش برای اکثر گویشوران مدرن حال حاضر این زبان قابل درک نیست، آژانس های انرژی هسته ای تلاش کرده اند هشدارهایی را با پسماندهای هسته ای این سایت ها همراه سازند. کمیته های مسئول این کار از هر موضوعی از برج های بلند بتنی گرفته تا تابلوی «جیغ» ادوارد مونش و گیاهان تراریخته مایه گذاشته اند تا چراغ خطر آبی را روشن نمایند. تضمینی نیست هیچ کدام از اینها سندی برای آینده باشند. برخی از همان افرادی که در مورد این پیام های سایت های پسماند هسته ای کار کرده اند بدل به بخشی از یک چالش حتی بزرگ تر نیز شده اند: برقرای ارتباط با حیات فرازمینی. این مطلب موضوع کتاب «زبان های فرازمینی»، اثر جدید آقای دانیل اوبرهاوس، روزنامه نگاری شاغل در وایرد می باشد. هیچ اطلاعی از این موضوع در دست نیست که فرازمینی ها چگونه ممکن است اطلاعات را درک کنند. یک جفت لوح ارسال شده به فضا در اوایل دهه 70 قرن بیستم بهمراه دو فضاپیمای پایونیر 10 و 11 نشان دهنده انسان های برهنه و نقشه ناهمواری های زمین برای یافتن خرت و پرت های ابتدایی زمینی می باشند اما حتی این موضوع هم بر این فرض صحه می گذارد که بیگانگان فرازمینی می توانند ببینند. چون شانس بی نهایت اندکی وجود دارد که این اشیا پیدا شوند، پیام های رادیویی ارسالی از زمین و مسافرت با سرعت نور باحتمال بیشتری امکان برقراری ارتباط را فراهم می کنند. اما درست همان طور که یک رادیوی زمینی بایستی با فرکانسی درست تنظیم شود، بالطبع نوع فرازمینی اش هم بایستی همین طور باشد. چگونه ممکن است فرازمینی ها در فرکانسی درست قرار بگیرند؟ مورد لوح ارسالی با فضاپیمای پایونیر سرنخی بشکل نموداری پایه از یک اتم هیدروژن بدست می دهد که از آن قطبیتی مغناطیسی در بازه های منظم با فرکانس 1420 مگاهرتز منتشر می شود. از آنجایی که هیدروژن فراوان ترین ماده جهان هستی است، این امیدواری وجود دارد که این طرح شاید بگونه ای بعنوان شماره تلفن عمل کند. | Entry #31268 — Discuss 0 — Variant: Not specified
|
تصور کنید در پایتخت یکی از کشورهای اروپایی که زبان محلی آن را نمی دانید به یک غذاخوری رفته اید. باوجود ان که پیشخدمت خیلی کم انگلیسی صحبت می کند ، با هروسیله ممکن موفق می شوید غذایی را که مناسب تشخیص می دهید در منو سفارش داده، بخورید و هزینه آن را بپردازید. اکنون در مقابل تصور کنید که پس از گم کردن مسیر در یک پیاده روی طولانی در دل طبیعت، گرسنه به یک دهکده آمازون می رسید. مردم آنجا نمی دانند در مورد شما چطور باید فکر کنند. شما برای درخواست غذا از خود صدای جویدن در می آورید( و دندانهایتان را به هم می زنید) آما آنها به اشتباه فکر می کنند که این یک زبان بدوی است و وقتی دستان خود را برای نشان دادن تسلیم بلند می کنید ، آنها فکر می کنند که شما قصد حمله دارید .برقراری ارتباط بدون یک زمینه مشترک سخت است. به عنوان مثال ، مکانهای در معرض تشعشع رادیواکتیو باید دهها هزار سال به صورت دست نخورده به حال خود رها شوند . با این حال ، بنا بر این فرض که زبان انگلیسی پس از سپری شدن 1000 سال برای بسیاری از گویندگان متاخر آن قابل درک نیست ، کارگزاری ها تلاش کرده اند هشدارهایی را برای (درامان ماندن مردم متاخر )از خطر( دفن) زباله های هسته ای تولید کرده و همراه انها کنند . انجمن های مسئول این کار هرچیز ممکن را مدنظر قرارداده اند از تیرهای بلند بتونی گرفته تا تابلوی جیغ اثر ادوارد مونک، گیاهان اصلاح شده ژنتیکی تا روشن کردن یک تابلوی هشدار آبی رنگ با این وجود هیچ یک از این موارد تضمینی را برای ایمنی آینده( پیشبینی و مقابله با حوادث اینده) فراهم نمی کند. برخی از افرادی که روی این پیام های هشدار درباره مکان های زباله کار کردند متوجه فراهم کردن راه حلها برای بخشی از یک چالش بزرگتر نیز بوده اند: برقراری ارتباط با زندگی فرازمینی. این مساله موضوع کتاب جدیدی از دانیل اوبرهاوس یک روزنامه نگار مجله " وایرد(مخابره) با عنوان "زبانهای فرازمینی" است. درباره نحوه دریافت اطلاعات توسط موجودات فرازمینی هیچ چیزی مشخص نیست. بر روی یک جفت لوحه که در اوایل دهه 1970 با دو فضاپیمای پایونیر 10 و 11 به فضا ارسال شده چیزهای ابتدایی (انسانهای برهنه و یک نقشه درشت برای یافتن زمین) تصویر شده است، اما حتی این شیوه اطلاع رسانی هم بر مبنای این فرض است که بیگانگان توانایی دیدن را دارند. از آنجا که شانس یافتن چنین فضاپیماهایی توسط موجودات فضایی خیلی اندک است، احتمال بیشتری دارد که امکان تماس با این موجودات از طریق گسیل امواج رادیویی از زمین که با سرعت نور حرکت می کنند میسرشود. اما درست همانطور که یک رادیوی زمینی برای پخش صوت باید با فرکانس مناسب تنظیم شود، نوع بین ستاره ای امواج رادیویی نیز باید بر فرکانس صحیح تنظیم شود. حال سوال اینجاست که فرکانس صحیح تماس با بیگانگان را چگونه باید یافت؟ لوحه پایونیر اشاره ای جزئی به شکل نمودار پایه یک اتم هیدروژن ارائه می دهد که قطبیت مغناطیسی آن در فواصل منظم و با فرکانس 1420 مگاهرتز می چرخد. از آنجا که هیدروژن فراوان ترین عنصر در جهان است ، امید این است که این طرح به نوعی به عنوان شماره تلفن عمل کند. | Entry #30778 — Discuss 0 — Variant: Iranian (standard)
|
تصور کنید در یک پایتخت اروپایی که زبان محلی مردمش را نمیدانید، در حال میلکردن ناهار هستید. پیشخدمت چندان به زبان انگلیسی مسلط نیست، اما هرطور شده از غذاهای موجود در منو سر در میآورید و یکی را انتخاب میکنید و سفارش میدهید. آن غذا را میل میکنید و هزینهاش را میپردازید. حال تصور کنید که هنگام گشتوگذار، مسیر را اشتباه میروید و گرسنه و تشنه به روستایی در آمازون میرسید. مردم آنجا نمیدانند با شما چه کنند. ادای جویدن را تقلید میکنید، اما آنها بهاشتباه فکر میکنند زبان شما بدوی است. وقتی دستانتان را بهنشانۀ تسلیم بالا میبرید، فکر میکنند که میخواهید حمله کنید. برقراری ارتباط بدون بافت و زمینۀ مشترک، دشوار است. برای مثال، سایتهای رادیواکتیو باید دهها هزار سال دستنخورده باقی بمانند. بیشتر گویشوران امروزی بهسختی میتوانند زبان انگلیسیِ هزار سال پیش را بفهمند. ازاینرو هشدارهایی را در کنار زبالههای اتمی قرار میدهند که برای هزار سال آینده نیز گویا باشد. کمیتههای مسئول این کار همه چیز را امتحان کردهاند؛ از برجستگیهای میخمانند غولپیکر از جنس بتن گرفته تا تابلوی معروف «جیغ» اثر ادوارد مونک و گیاهان اصلاحشدۀ ژنتیکی که رنگ آبی هشداردهنده به خود میگیرند. نمیتوان تضمین کرد که هیچیک از آنها در آینده برای مخاطب مفهوم باشند. برخی از افرادی که روی این پیامهای هشداردهندۀ زبالههای اتمی کار کردهاند، با معضلی بزرگتر از این نیز مواجه بودهاند: برقراری ارتباط با زیست فرازمینی. موضوع کتاب «زبانهای فرازمینی» نوشتۀ دنیل اوبرهاوس، روزنامهنگار نشریۀ Wired، همین است. کسی نمیداند فرازمینیها چگونه اطلاعات را دریافت میکنند. در اوایل دهۀ ۱۹۷۰ با فضاپیمای پایونیر ۱۰ و ۱۱ دو لوح ارسال شدند که پیکرهای برهنۀ انسان و یک نقشۀ کلی برای یافتن زمین را نشان میدادند. ساده است، اما همینها نیز فرض را بر این میگذارد که بیگانگان میتوانند ببینند. شانس اینکه کسی این دستسازهها را بیابد چندان زیاد نیست؛ از همین رو، احتمال برقراری ارتباط از طریق ارسال امواج رادیویی از زمین که با سرعت نور حرکت میکنند، بیشتر است. اما رادیوی فضایی را نیز باید مثل رادیوی زمینی با فرکانس درست تنظیم کرد. چطور ممکن است بیگانگان بهطور اتفاقی فرکانس صحیح را بیابند؟ لوحهای فضاپیمای پایونیر با یک نگارۀ ساده از اتم هیدروژن که قطبیت مغناطیسی آن در فرکانس ۱۴۲۰ مگاهرتز تناوب دارد، سرنخی ارائه میکند. از آنجایی که هیدروژن فراوانترین عنصر در هستی است، امید است که این نگاره همانند نوعی شمارۀ تلفن عمل کند. | Entry #31303 — Discuss 0 — Variant: Iranian (standard)
|
تصور کنید در یک پایتخت اروپایی غذا بخورید که زبان محلی را نمیدانید. پیشخدمت انگلیسی کمی حرف میزند، اما به وسیله قلاب و یا هر کدام از شما ترتیبی میدهد که چیزی را روی منو سفارش بدهید که شما تشخیص میدهید، غذا بخورید و هزینه کنید. اما اکنون به جای آن، پس از یک پیادهروی نادرست، شما را در یک روستای آمازون از دست خواهید داد. مردم آنجا نمیدانند چه باید بکنند. شما فقط از حرکات جویدن لذت میبرید که برای زبان ابتدایی شما اشتباه میکنند. زمانی که دستان خود را برای نشان دادن تسلیم بالا میآورید، آنها فکر میکنند که شما حمله را آغاز میکنید. برقراری ارتباط بدون یک زمینه مشترک دشوار است. برای مثال، سایتهای رادیو اکتیو باید دهها هزار سال دستنخورده باقی بماند، با این حال، با توجه به اینکه انگلیسیها تنها ۱۰۰۰ سال پیش برای بسیاری از سخنگویان مدرن خود برای ایجاد هشدارهایی برای همراه کردن زبالههای هستهای دست و پنجه نرم میکنند. کمیتههایی که مسئول انجام این کار بودند، همه چیز را از خارهای تیز بتون گرفته تا "جیغ" مونک تبدیل به گیاهانی که به طور ژنتیکی اصلاح شدهاند تا تبدیل به آبی هشدار دهنده شوند. هیچ یک از آنها تضمینی برای آینده نیست. برخی از افراد مشابه که در این پیامهای محل کار میکنند نیز بخشی از چالش بزرگتری هستند: برقراری ارتباط با زندگی ماورای عالم خاکی. این موضوع "زبانهای فرازمینی" است، کتابی جدید نوشته دنیل اوبرهاوس، یک روزنامهنگار در روزنامه عجیب. هیچ چیز در مورد این که چگونه فرازمینی ممکن است اطلاعات را به دست آورد، شناختهشده نیست. دو of که در اوایل دهه ۱۹۷۰ با پایونیر ۱۰ و ۱۱، دو سفینه فضایی ارسال شدند، یک انسان برهنه و یک نقشه خشن برای یافتن مواد اولیه زمین را نشان دادند، اما حتی این فرض را هم میکند که موجودات فضایی میتوانند ببینند. از آنجا که چنین کاری بیش از یک فرصت بسیار کوچک برای یافتن وجود ندارد، برنامههای رادیویی از زمین، سفر با سرعت نور، احتمال بیشتری برای برقراری ارتباط دارند. اما به عنوان یک رادیوی زمینی باید با فرکانس مناسب تنظیم شود، بنابراین باید در بین ستارهای باشد. چطور موجودات فضایی بر روی این مساله درست رخ خواهند داد؟ پلاک پایونیر به شکل یک نمودار اولیه از یک اتم هیدروژن، و قطبیت مغناطیسی آن در فواصل زمانی منظم، با فرکانس ۱، ۴۲۰ مگاهرتز، ایجاد میکند. از آنجا که هیدروژن فراوانترین عنصر در جهان است، امید این است که این طرح میتواند به عنوان یک شماره تلفنی عمل کند. | Entry #31508 — Discuss 0 — Variant: Not specified
|