ProZ.com translation contests »
9th ProZ.com Translation Contest: "Business" » English to Macedonian » Entry by Milena Chkripeska

Source text in English

Translation by Milena Chkripeska (#10777) — Winner

I remember reading once that some fellows use language to conceal thought, but it's been my experience that a good many more use it instead of thought.

A businessman's conversation should be regulated by fewer and simpler rules than any other function of the human animal. They are:

Have something to say.

Say it.

Stop talking.

Beginning before you know what you want to say and keeping on after you have said it lands a merchant in a lawsuit or the poorhouse, and the first is a short cut to the second. I maintain a legal department here, and it costs a lot of money, but it's to keep me from going to law.

It's all right when you are calling on a girl or talking with friends after dinner to run a conversation like a Sunday-school excursion, with stops to pick flowers; but in the office your sentences should be the shortest distance possible between periods. Cut out the introduction and the peroration, and stop before you get to secondly. You've got to preach short sermons to catch sinners; and deacons won't believe they need long ones themselves. Give fools the first and women the last word. The meat's always in the middle of the sandwich. Of course, a light butter on either side of it doesn't do any harm if it's intended for a man who likes butter.

Remember, too, that it's easier to look wise than to talk wisdom. Say less than the other fellow and listen more than you talk; for when a man's listening he isn't telling on himself and he's flattering the fellow who is. Give most men a good listener and most women enough note-paper and they'll tell all they know. Money talks -- but not unless its owner has a loose tongue, and then its remarks are always offensive. Poverty talks, too, but nobody wants to hear what it has to say.
Се сеќавам еднаш прочитав дека некои луѓе го користат јазикот за да ги сокријат мислите, но моето искуство вели дека многу повеќе луѓе го користат јазикот наместо мислата.

Разговорот на деловниот човек треба да биде сведен на помалку и поедноставни правила во споредба со која било друга функција на човечкото битие. Тие се:

Имај што да кажеш.

Кажи.

Престани да зборуваш.

Почнувајќи пред да знае што сака да каже и продолжувајќи откако кажал, трговецот завршува на суд или во прифатилиште за бездомници и сиромашни, а првото е краток пат до второто. Водам правен оддел овде и ме чини многу, но потребен ми е за да не се сплеткам со законот.

Нормално е кога ѝ довикуваш на девојка или муабетиш со пријатели по вечера, да водиш разговор кој личи на училишна екскурзија во недела застанувајќи попатно да набереш цвеќе; но в канцеларија речениците треба да бидат што е можно пократки и појасни. Изостави ги воведот и заклучокот и застани пред да преминеш на следното. Проповедај кратки беседи за да ги уловиш грешниците; а на ѓаконите нема да им бидат потребни долги беседи. Нека будалите го имаат првиот, а жените последниот збор. Месото е секогаш во средината во сендвичот. Секако, нема зијан од танок слој путер на обете страни, ако е наменет за човек што сака путер.

Запомни, исто така, дека е полесно да изгледаш мудро отколку да мудруваш. Кажи помалку од другиот и повеќе слушај отколку што зборуваш; оти кога човек слуша, тој не се оговара себеси, ами му ласка на тој до него. Ислушај ги добро повеќето мажи, а на повеќето жени дај им доволно хартија за пишување и тие ќе ти кажат сè што знаат. Парите зборуваат – но не ако нивниот сопственик е големо шлапало, па тогаш нивните пораки се секогаш навредливи. И сиромаштијата зборува, но никој не сака да чуе што има да каже.